این چند روز...

نازمن...

دیگه مدتیه نمیتونم حتی یه لحظه تنهات بذارم.

میری زیر میز تلویزیون، میری زیر میز قایم میشی.

دیگه میتونی پله ی آشپزخونه رو رد کنی و تشرف فرما بشی توی آشپزخونه!

از میز و صندلی میگیری و میخای پاشی وایستی!

وقتی گرسنه ت میشه میگی： أمممممممممممم.

وقتی هم که اعصابت خرده، دستتو باز و بسته میکنی، لب پایینتو تو میدیو میگی：بووووووووووووو!!!

یکی از بازیهای جدیدت اینه که مچ پای راستتو میچرخونی، عصرکه میشه، در هر حالتی که باشی، چه توی رورؤک چه چهاردست و پا، میری پشت در و میکوبی به در و منتظر بابایی میشی.

یاد گرفتی دست بدی مامانی.

وقتی میگیم：دست بده، دستتو میاری جلو.

با برنج  میونه ت عاااالیه. ولی اصلا هویج آب پز دوست نداری.

اینم چند تا عکس از گردالی من...

این اولین باری که میخواستیرگوشت بخوری.

چقدرم خوشت اومد.

گوشت و برنج قبل از له شدن با آب برنج!

اینجا داری میری زیر میز تلویزیون..

الهی فدات بشم من نفففسسسسسسسم.

بفرمایید شارژر!!

پسرکو ندارد نشان از پدر!!!!!

پدر و پسر درحال غرق شدن در تلویزیون.

پسرم امیدوارم همیشه دلت مهربون بمونه مادر...

همین.