بهای آرزوهام

کوروشم

آمدی...

تمام لحظاتیکه آمدند و رفتند و در هر رفت و آمدنشان، روح آزرده ام را با رویای آمدن آبی ات، آرام کرده ام...

شاید من تنها مادری باشم که برای جشن حضورت، هدیه ای پربها آورد.

برای بودنت، دنیایم را قربانی کردم...

تمام آرزوهایم را...

دنیای بکر دخترانه ام را...

آرزوهای صورتی جوانی ام را...

تصویر مجسم عروس بودنم را...

دلم را...

لبخندهای نوعروسی ام را...

موهای بافته ام را...

تا تو باشی...

تو،"تو" بمانی...

بهای آرزوهایم： پسرم!

زمینی شدنت در سیصد و شصت و سومین روز سال نود و سه ، بر دل پر دردم مبارک...